%0 Journal Article %T ارزیابی اثر مدل کاهش‌مقیاس تک‌ایستگاهی و چندایستگاهی در برآورد مقادیر حدی بارش %J فیزیک زمین و فضا %I موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران %Z 2538-371X %A ارفع, شادی %A ناصری, محسن %D 2019 %\ 11/22/2019 %V 45 %N 3 %P 575-597 %! ارزیابی اثر مدل کاهش‌مقیاس تک‌ایستگاهی و چندایستگاهی در برآورد مقادیر حدی بارش %K کاهش‌مقیاس %K SDSM %K DMDM %K عدم‌قطعیت %K کاهش مقیاس چندایستگاهی %K GEV %K IDF %R 10.22059/jesphys.2019.274469.1007083 %X در این تحقیق، روش کاهش‌مقیاس آماری تک‌ایستگاهیSDSM  و DMDM و همچنین یک روش چندایستگاهی مبتنی بر رگرسیون چند‌ متغیره متشکل از دو مدل وقوع و مقدار با استفاده از جداسازی مقدار تکینه (SVD) در بخشی از استان تهران، شامل ده ایستگاه بارا‌ن‌سنجی معمولی و سینوپتیک مورد ارزیابی قرار گرفته و سپس به شبیه‌سازی سناریوهای تغییر اقلیم (RCP2.6, RCP4.5, RCP8.5) بارش در بازه زمانی 2021-2050 متأثر از تغییر اقلیم اقدام شده است. در اولین گام به بررسی رفتار‌های روزانه مدل‌های مورد اشاره اقدام شده است. نتایج گویای تطابق بلند‌مدت بهتر میانگین در مدل SDSM و افزایش دقت (کاهش خطای محاسباتی) در روش چندایستگاهی و مدل DMDM است. همچنین با از این روش با هدف بازتولید اطلاعات ایستگاه‌های جدید نیز استفاده شده که در ابتدا مدل DMDM و پس از آن نتایج مدل چندایستگاهی عملکرد مناسبی را ارائه می‌کند. در گام بعد به بررسی رفتار حدی روش‌های مورد بررسی پرداخته شده است. در این مرحله، با استفاده از توزیع آماریGEV  و خروجی‌های سه مدل کاهش‌مقیاس فوق، منحنی شدت مدت فراوانی (IDF) با دوره بازگشت‌های 2 الی 100 سال در ایستگاه سینوپتیک مهرآباد محاسبه شد. همچنین ارزیابی عدم‌قطعیت گویای پایداری مطلوب‌تر روش DMDM نسبت به سایر روش‌های مورد استفاده است. مقایسه نتایج حاصل از منحنی IDF تجربی موجود، گویای برتری مدل DMDM و پس از آن روش چندایستگاهی در مقایسه با روش SDSM در تخمین مقادیر حدی بارش است. %U https://jesphys.ut.ac.ir/article_72934_d176c8b30ccb002bc515fe8b639ed893.pdf