تعیین بی‌هنجاری‌‌ هوای آزاد درسطح دریای عمان براساس مشاهدات ارتفاع‌سنجی‌‌ ماهواره‌‌ای

نویسندگان

1 استادیار، دانشگاه تربیت معلم سبزوار

2 دانشیار، گروه فیزیک زمین، مؤسسة ژئوفیزیک دانشگاه تهران و قطب علمی مهندسی نقشه‌برداری و مقابله با سوانح طبیعی

3 استاد، گروه مهندسی نقشه‌برداری، قطب علمی مهندسی نقشه‌برداری در مقابله با سوانح طبیعی، پردیس دانشکده‌های فنی

چکیده

اندازه‌گیری شتاب گرانی در دریا روی کشتی، به‌‌دلیل شتاب‌هایی که از ناحیه امواج و حرکت کشتی به دستگاه گرانی‌‌سنج وارد می‌‌شود، دقت کمی دارد، چرا که براساس اصل هم‌‌ارزی اینشتین، گرانی‌سنج نمی‌تواند شتاب گرانی را از شتاب‌های غیرجاذبه‌ای تفکیک کند. از آغاز به‌کار روش ارتفاع‌سنجی ماهواه‌ای، استفاده از این روش در تولید اطلاعات گرانی در دریا نیز مورد توجه قرار گرفته است. روش معمول در این خصوص استفاده از انتگرال استوکس و یا انتگرال وینینگ-مینز و حل معکوس آنها به‌‌منظور تولید آنامولی‌‌های گرانی است. در این مقاله روشی متفاوت برای تامین مشاهدات گرانی در دریا به‌شیوه ارتفاع‌سنجی ماهواره‌ای عرضه شده است. این روش که شامل مراحل زیر است در منطقة بررسی موردی در دریای عمان مورد ارزیابی عددی قرار گرفته است: (الف) تعیین "سطح متوسط دریا (MSL)" از راه مشاهدات ارتفاع‌سنجی ماهواره‌ای. (ب) تعیین "توپوگرافی ایستا (استاتیک) سطح دریا (SST)" از راه بررسی‌های اقیانوس‌‌شناسی. (ج) تعیین ارتفاع ژئوئید، از تفاضل SST از MSL. (د) تبدیل ارتفاع ژئوئید به پتانسیل گرانی روی بیضوی مرجع‌‌‌ از حل معکوس فرمول برنز بیضوی. (ه) تبدیل پتانسیل گرانی روی بیضوی به پتانسیل گرانی هماهنگ (هارمونیک) با حذف اثر جرم‌های جهانی (از راه بسط هماهنگ‌‌های بیضوی). (و) انتقال به سمت بالای پتانسیل گرانی تفاضلی حاصل به شتاب گرانی تفاضلی در نقاط گرانی دریایی با به‌کارگیری انتگرال آبل پواسون بیضوی. (ز) بازگرداندن اثر جرم‌های جهانی حذف شده در بند (ه) به شتاب گرانی تفاضلی حاصل از بند (و) در نقاط محاسباتی. به‌‌این‌‌ترتیب شتاب گرانی در سطح دریا محاسبه می‌شود و می‌توان آن را همانند مشاهدات گرانی دریایی، در اکتشافات مورد استفاده قرار داد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

A suggestion on determining field gravity in sea through satellite altimetry observations, Case study; field gravity in Oman Sea

نویسندگان [English]

  • Abdolrahim Askari 1
  • Vahid Ebrahimzade Ardestani 2
  • Alireza Ardalan 3
1
2
3
چکیده [English]

Measuring field gravity in sea due to the accelerations introduced via waves and movements to the gravity measuring systems has a low accuracy since according to Einstein's equalent principle, gravimeter isn't able to separate the gravity acceleration from another acceleration. Ship borne Gravimetery observations by means of like oscillations and accelerations of the ship motion, and also more equipments errors in sea, indicating less accuracy ,and also concerning the extent of seas and low ship velocity, perfectly covering all Shipborne area seas takes up much time and it is perhaps economically impossible. One of the key points in measurement gravity is the apparatus consistency within time intervals. The gravity measurement is done over a moving pad; thus it becomes a source of error into measurement observations. These errors are mostly: (a) errors apparatus,(b) error drift,(c) error in Eotvos correction ,(d) error in correction vertical acceleration, (e) error in horizontal acceleration. Thus much effort has been made by the researchers in the field to increase observations regarding sea gravity and to find other possible solution in order to provide the required. Since the beginning of Satellite altimetry techniques, taking this advantage has been paid much attention to produce gravity data. The usual method in this regard is the Stocks Integral or Veining Meinesz and also the reverse of their solutions in order to produce gravity anomalies. In this article a different method has been presented to produce gravity anomaly in sea from satellite altimetry. The case study below evaluated in Oman Sea contains the following stages:
1. Computation of Mean Sea level (MSL) from satellite altimetry observations.
2. determining the Sea Surface Topography (SST) obtained via oceanographic studies.
3. Conversion of the MSL level to geoidal undulations by difference SST and MSL.
3. Converting the geoidal undulations into potential value at the surface of the reference ellipsoid using inverse Brun's formula.
4. Removal of the effect of ellipsoidal harmonic expansion to 360 degree and order computational point.
5. Upward continuation of the incremental gravity potential obtained from the removal steps to gravity intensity at the point of interest by using gradient ellipsoidal Abel-Poisson integral.
6. Restoring the removed effect at the fourth step at computational point of step 5.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Burn's formula
  • ellipsoidal potential
  • Free air anomaly
  • Mean Sea Level
  • Oman Sea
  • Satellite altimetry
  • Sea surface
  • topography