همرفت پخش دوگانه و وارونگی دما در آب های خلیج فارس و دریای عمان

نویسندگان

چکیده

مناطق افیانوسی ذاتأ دارای همرفت پخش دو گانه هستند به دلیل اینکه در اعماق مختلف آب ها اختلاف شوری و دما وجود دارد. همچنین قسمت وسیعی از اقیانوس های دنیا دارای وارو نگی دما (افزایش دما با عمق) هستند.وارو نگی دما باویژگی های متنوع (ضخامت- شدت- پایداری) در افیانوس مشخص می شود پایداری هبدروسناتیکی آن ار اهمیت خاصی برخوردار است.
با بررسی نیمرخ های متعدد در نقاط مختلف آب های خلیج فارس و دریای عمان به مناطقی برخورد می کنیم که دارای ساختار وارونگی دماست. این بررسی نشان می دهد که وارونگی دما در خلیح فارس در زمستان و در نواحی جبهه ای و به طور متوسط در عمق 40 متری خلیج فارس اتفاق می افتد. ولی در دریای عمان در دو فصل وارونگی دما، در عمق 450 متری مشاهده می شود. تفاوت پایداری در لایه وار نگی در هر دو خلیج فارس و دریای عمان به سبب تفاو ت فرایندهای منفاو ت در این دو است. در دریای عمان هر دو فرایند همرفت یخش دو گانه شامل رژیم انگشتی و رزیم بخشی در ایجاد وارونگی دما و شوری نقش متعارف را دارد. در حالی که در خلبج فارس گرادیان های قائم ترموهالاین تنها در مرز مشترک پخشی پدیده لایه ای را تأیید می کندو شدت وارونگی در خلیج فارس بیشتر از عمان است.
معمولا از رابطه T+b?s=a? برای مطالعه وارونگی دما در نواحی مختلف اقیانوسی استفاده می شود. (فدورف‘ 1978) با توجه به ایستگاههای مختلف در خلیج فارس و دریای عمان ضریب?و b به ترتیب برای این دو 92/0‘34/0 و 37/0 ‘ 04/0به دست می آید . ضریب همبستگی T ? و S? در وارونگی دمای خلیج فارس به سبب سازوکار تشکیل اختلاط قائم آنها است . این مطالعه نشان می دهد که در دریای عمان دمای بیشینه با عمق شوری بیشینه منطبق است ولی در خلیج فارس این تطابق کمتر است.
(FT)
FT= 5.5 10-6m Cs -1(22w/m2) Rp> 0.5
FT= 5.5 10-7m Cs -1(22w/m2) 0.1< Rp<0.5
محاسبه شده است مقدار شار گرمایی خلیج فارس در حدود 17 برابر بزرگتر از شار شوری آن است. در نواحی جبهه ای دریای عمان با وارونگی دما شار گرما از نوع رژیم پخشی
FT= 40 10-6m Cs -1
است.
تشکیل و تغییر شکل ابن خردساختارها همراه با پخش مولکولی و انتقال مواد و گرما است که معمول نقش کلیدی در گردش های ترموهالابر ایفا می کند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

-

چکیده [English]

Double diffusive convection (DDC) is a common phenomenon which is often associated with temperature inversion (increase of T with depth) (TI) for the greater part of the world’s oceans. The fact that TI with widely varying properties (thickness, intensity, and stability) occur quite often in the ocean and that they are, as a rule, hydrostatically stable, has attracted special attention.
Here we investigate the structure of temperature inversions in the Persian Gulf and Oman sea. TI regions in the Persian Gulf is observed in the winter time at depth of about 40 m, but are observed in the Persian Gulf outflow in Oman sea at a depth of about 250 m in summer and winter.
In the Persian Gulf, the diffusive regime of DDC is often observed and the density ratio is in the range of 0.2-0.7.
In Oman sea the finger as well as the diffusive regimes are observed with density ratio of about 0.4 TI in the Persian Gulf is also found to be more intensive than that of the Oman’s. TI often appear in the boundary of outgoing water of the Gulf and incoming water of open sea, a region prone to instability (large scale) and eddy for motion.
Using a relation of AS= aAT + b for TI regions, we found that a and b are respectively 0.92, 0.34 and 0.37, 0.04 for the Persian Gulf and Oman sea, indicating that the flow in these regions is isopycnal in Oman sea but highly non isopycnal in the Persian Gulf. Therefore, mixing mechanisms are expected to be different in the two situations.
Here the DDC fluxes have been estimated to be about 22 W/m2 for 0.5

کلیدواژه‌ها [English]

  • double diffusion
  • temperature inversion
  • thermohaline circulation